Masal "Tavşan Ve Yavrusu" Yazan: Makbule Ertürk




 MASAL 

                                   Tavşan ve Yavrusu


    Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde Beykoz'un Zerzevatçı Köyünde bir tavşan varmış. Bir de onun küçük yavrusu. Birlikte mutlu bir şekilde yaşıyorlarmış. 

    Bir gün hava çok soğukmuş, tavşan yemek yapmak için dolapları açmış ama hiç yiyecek kalmamış. Karınları da çok acıkmış. Yavrusuna demiş ki:

- Karnımız çok acıktı, akşam olunca da açlıktan uyuyamayız. Ben gidip tarladan havuç toplayayım biraz. Sen evde uslu uslu otur.

    Tarlada dolaşmış dolaşmış hiç yiyecek bulamamış. Yorgun argın evine dönerken yol kenarında sebze satan manavcıyı görmüş. Havuçlar kıvırcıklar nefis görünüyormuş. Dayanamamış manavcıya sormuş, korkarak tavşan:

- Bu gün hiç yiyecek bulamadım. Bana ve evdeki küçük yavruma verebileceğin biraz havuç var mı? Lütfen çok açız demiş.

- Hayır. Parasız olmaz, demiş manavcı.

- Param yok açlığa dayanamaz yavrum, demiş tavşan.

    Manavcı tavşanı kovalamış. Tavşan kaçmış. Bu sırada üstlerinde dolaşan karganın kırılması için yukarıdan attığı büyük bir ceviz manavcının kafasına düşmüş. Manavcı of of karam şişti anam ben ne günah işledim diyerek bağırarak oradan uzaklaşmış.

    Tavşan da manavcının küçük olduğu için beğenmeyip atmak için kenara ayırdığı havuçlardan toplamış alabildiği kadar. Evinin yolunu tutmuş.

    Manavcıyı gören berber onun haline acımış ve demiş ki:

- Gel buraya kafana buz koyalım da şişmesin.

Manavcının kafasının şişi inip ağrısı geçince:

- Keşke verseydim tavşana biraz yiyecek, demiş.

- Yaa! Demiş berber. Şimdi mi aklın başına geldi?

    Tavşan evine gidince havuç çorbası yapmış. Manavı da düşünüp gülmüş. Çorbalarını içip biraz sohbet etmişler. Yataklarına yatıp mışıl mışıl uyumuşlar.

    Ertesi gün manav yoldan geçen tavşanı görmüş ve onun alması için iki havucu dükkanının kenarına bırakmış. Tavşan çekin çekine gidip havuçları almış. Bu böyle devam etmiş. Manavcının adı Tavşanlı Manav olmuş.

  Onları gören insanlar oradan daha çok alış veriş yapmaya başlamışlar. Bir gün müşterilerden biri tavşanı yakalamak istemiş. Manavcı uyarmış müşteriyi ve:

- Bu tavşanı koruyan bir karga, bir de manavcı var. Sakın tavşana dokunma demiş.

Berber de kedisiyle birlikte onlara bakıyormuş. Hep birlikte gülüşmüşler.

Makbule Ertürk              25.01.2021





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Masal "Altın Tuğla" Yazan Burak Furkan ERTÜRK

Resim
                                       Masal Altın Tuğla  Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde Afyon'nun bir köyünde bir aile varmış.  Babaları taş ocağında çalışır, anneleri ise bahçede mısır yetiştirip onları satar, bazılarını yemekte kullanırmış.  Bir gün çocukları dışarıya çıkmışlar. Bu güzel köyde yemyeşil ağaçlar varmış. Sonra en küçük kız çocuk olan Leyla bir evin yanından geçerken bir tuğla görmüş. Ama bu normal renkte bir tuğla değilmiş. Bunun üzerine Leyla: --Altın buldum! diye bağırmış. Leyla'nın abileri sesi duyar duymaz hemen oraya koşmuşlar. Abileri o sarı tuğlayı görünce altın olduğunu sanmışlar. Sonra onları gören bir köylü: --O tuğla ile ne yapıyorsunuz? Ortancı çocuk olan Selim: --Biz altın bulduk, deyip oradan uzaklaşmışlar. Eve geldiklerinde anneleri o tuğlayı görünce: --O tuğlayı neden eve getirdiniz? der. En büyük çocukları Bar...
Devamı

Masal "Kuş Adası" Yazan Azra Zeynep Ertürk

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, uzaklarda bir ada varmış. Burası kayalıkmış. Kuşlar gelip buraya konarlarmış. Bu yüzden buraya kuş adası denirmiş. Bazen dalgalar olurmuş.   Bir gün bu kayalara şiddetli dalga gelmiş. Kayalara bir sürü balık gelmiş. Bu yüzden buraya balık seven kuşlar gelmiş.  Bu bir kaç gün devam etmiş. Haberlere çıkmış. İnsanlar bu adayı gezmek istemişler.0 Sonra insanların ilgisi azalmış. Orda şiddetli yağmurlar başlamış. Çok dalga gelip çok balık geliyormuş fakat kayalar küçük olduğu için balıklar düşüyormuş. Buraya deniz feneri yapmışlar. Artık kuşlar buraya oturamıyormuş. Kuşlar başka adaya gitmiş. Buraya bir sürü balık geliyormuş. Orda ağaçlar da varmış. Ayrıca kartal ve papağanlar varmış. Kuşlar bu adayı sevmişler ve orda yaşamaya başlamışlar. Bu masal da burada bitmiş.
Devamı